Dziś zaspałam do szkoły i spóźniłam się na angielski na, którym było 4 osoby z mojej klasy bo klasa A wychodziła o 8 a my o 10.
Jutro chyba nie ma pani od matematyki i może szybciej skończymy lekcje i pojadę sobie po szkole do E. Leclerka.
Teraz panuje chyba jakiś wirus bo połowa osób z całej szkoły na zakatarzony nos.
U mnie w klasie to ja i koleżanka mamy pozatykane nosy, że nic nie czuję na szczęście bo stałam obok takiego co śmierdzi i nic nie czułam.
Niektórzy uważają, że film Kamienie na szaniec jest antyharcerski ( idioci ) albo, że to są bzdury tacy nawet mój kuzyn powiedział, że ten film jest głupi i że takie zdarzenia miejsca nie miały ( jest on młodszy od mnie o lata ) mnie to wkurzyło i mu powiedział, że to on jest głupek i jeszcze inne rzeczy.
Robię po to te posty aby u mnie na blogu było trochę historii o II wojnie światowej.
Jak wczoraj oglądałam zwiastun kamieni na szaniec to przypomniało mi się jak pisałam w pamiętniku ( prowadzę jeden i ten sam pamiętnik od 5 lat :) )
Potem jest kiedy przyszli szkopy żeby wszystko odebrać powiedzie nie ( Niemiec potrafi wszystko zabrać i popsuć komuś życie ).
Bali się wiedzieli, że w każdej chcieli mogą zginąć ale u mnich silniejszy był bunt "
Tam jest jeszcze więcej rzeczy o których opowiada.
Ja doceniam ludzi, którzy stawiali się Szkopom.
najlepsze w tym filmie jest to jak zabijają lub biją się z szkopami.
Takiego filmu jak ten to nikt to nawet Amerykanie by nie nakręcili.
Cieszę się, że mieszkam w kraju w, którym jest ciekawa historia z II wojny światowej.
Jeśli ktoś się nie cieszy, że mieszka w Polsce to jest palantem i dupkiem nieznającej historii.
Takich ludzi co kiedyś walczyli za swój naród powinno się podziwiać.
Jutro pojawi się post o adopcji zwierząt.
W czwartek o Powstaniu warszawskim.
W piątek o Armii Krajowej (AK)
W sobotę Akcja pod Arsenałem :)
Szare szeregi
kryptonim konspiracyjny Organizacji Harcerzy ZHP oraz potocznie, szerzej – całego Związku Harcerstwa Polskiego, w okresie okupacji niemieckiej i radzieckiej podczas II wojny światowej 1939-1945. Szare Szeregi zostały powołane 27 września 1939 w Warszawie przez grono członków Naczelnej Rady Harcerskiej.
Szare Szeregi współpracowały z Delegaturą Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Kraj oraz Komendą Główną Armii Krajowej.
Struktura
Organizacja harcerzy opierała się na strukturze przedwojennego ZHP, posługiwano się kryptonimami:
- Główna Kwatera – pasieka
- chorągwie – ule
- hufce – roje
- drużyny – rodziny
- zastępy – pszczoły.
Naczelnicy Szarych Szeregów:
- Florian Marciniak (27 września 1939 – 6 maja 1943)
- Stanisław Broniewski (12 maja 1943 – 3 października 1944)
- Leon Marszałek (3 października 1944 – 18 stycznia 1945).
- Pomorska – ul „Lina”
- Wielkopolska – ul „Przemysław”
- Łódzka – ul „Kominy” Komendantem Chorągwi w latach 1939-1945 był hm. Dominik Patora
- Zagłębiowska – ul „Barbara”
- Śląska – ul „Huta”
Wydział Wschodni („W”) kierował pracą 5 chorągwi na terenach wschodnich:
- Białostocka – ul „Biały”
- Wileńska – ul „Brama”
- Poleska – ul „Błota”
- Nowogródzka – ul „Las”
- Wołyńska – ul „Gleba”
Na terenie Generalnego Gubernatorstwa pracowało 8 chorągwi: 4 z nich stanowiły Polskę Centralną („C”):
- Warszawska – ul „Wisła”
- Mazowiecka – ul „Puszcza”
- Radomska – ul „Rady”
- Lubelska – ul „Zboże”
- Kielecka – ul „Skała”
- Częstochowska – ul „Warta”
- Krakowska – ul „Smok”
- Lwowska – ul „Lew”.
- Eugeniusz Stasiecki
- Edward Zürn
- Kazimierz Grenda
Historia kryptonimu
Nazwa Szare Szeregi została przyjęta w całym kraju dopiero w 1940. Początkowo kryptonim ten funkcjonował w Poznaniu. Geneza kryptonimu związana jest z przeprowadzoną przez poznańskich harcerzy akcją informacyjną, podczas której roznoszono w godzinach wieczornych i nocnych ulotki do skrzynek listowych mieszkań zasiedlonych przez rodziny niemieckie z Litwy, Łotwy, Estonii. Rodziny polskie były przymusowo wysiedlane do Generalnego Gubernatorstwa, a rodziny niemieckie informowano o dobrowolnym opuszczeniu mieszkań przez Polaków. Ulotki, napisane w języku niemieckim, podające sprostowanie zostały podpisane inicjałami SS. Skrót rozwinęli w kryptonim Szare Szeregi harcmistrz dr Józef Wiza i harcmistrz Roman Łuczywek. Kryptonim przyjął się w Poznaniu, w Chorągwi „Ul Przemysław”. Informację o przyjętej nazwie przywiózł do Warszawy podharcmistrz Witold Marcinkowski. Nazwę przyjęto z poleceniem wprowadzenia kryptonimu w całej podziemnej organizacji harcerskiej.
Podział młodzieży
Stan liczebny organizacji harcerzy, zmieniający się w poszczególnych okresach, na dzień 1 maja 1944 wynosił 8359 członków. Organizacja Harcerzy obejmowała (ze względów konspiracyjnych) początkowo jedynie młodzież powyżej 17 lat. Z czasem z powodu naporu młodych i konieczności zajęcia się nimi, rozpiętość wieku zwiększono. Z punktu widzenia programowego i metodycznego podzielono wówczas (najwcześniej w Warszawie – 3 listopada 1942) młodzież na 3 grupy.
Zawisza – 12-14 lat
Drużyny „Zawiszy” nie brały w zasadzie udziału w walce bieżącej. Natomiast przygotowywały się do pełnienia służby pomocniczej, a nauką na tajnych kompletach – do odbudowy Polski po wojnie. Spośród służb pomocniczych, pełnionych w okresie „przełomu”, najbardziej znana jest zorganizowana w czasie powstania warszawskiego Harcerska Poczta Polowa.
Bojowe Szkoły (BS) – 15-17 lat
Drużyny „BS” pełniły służbę w małym sabotażu, będącym akcją propagandową skierowaną do ludności polskiej (w Warszawie w ramach organizacji „Wawer-Palmiry”). Akcja obejmowała pisanie na murach, rozlepianie afiszy i nalepek, rozdawanie ulotek, kolportaż fikcyjnych dodatków nadzwyczajnych do gazet, podłączenie się do niemieckich megafonów, zrywanie niemieckich flag, usuwanie z wystaw i gablot niemieckich fotografii, gazowanie kin. Do najgłośniejszych akcji należy zdjęcie niemieckiej tablicy z pomnika Mikołaja Kopernika w Warszawie. Wykonywana przez drużyny BS akcja „N” była destrukcyjną akcją propagandową, skierowaną do Niemców, polegającą głównie na podrzucaniu dywersyjnych ulotek i gazetek. Drużyny BS uczestniczyły w akcji „WISS” („Wywiad – Informacja Szarych Szeregów”), polegającej na obserwacji niemieckich wojsk i ich ruchów. W ramach przygotowań do „przełomu” drużyny BS przechodziły przeszkolenie wojskowe, otrzymywały przydziały do jednostek AK (np. jako poczty dowódców, oddziały łączności i oddziały rozpoznawcze). Do okresu odbudowy przygotowywali się chłopcy z BS, podobnie jak z „Zawiszy”, ucząc się. W powstaniu warszawskim walczyli w Śródmieściu jako kompania, a w innych dzielnicach jako plutony piechoty.
Grupy Szturmowe (GS) – powyżej 18 lat
Drużyny „GS”, podporządkowane „Kedywowi” (Kierownictwu Dywersji) AK, pełniły służbę w „wielkiej dywersji”.
W Warszawie w sierpniu 1943 utworzono z nich batalion „Zośka”, którego trzecią kompanię wydzielono do zadań specjalnych („Agat”, później „Pegaz”). Wiosną 1944 powstał z niej batalion Parasol. Oddziały GS wykonały wiele akcji bojowych, w tym wysadzanie mostów kolejowych, pociągów, odbijanie więźniów (akcja pod Arsenałem, akcja w Celestynowie), zamachy na funkcjonariuszy aparatu terroru (Kutschera, Koppe, Bürckl, oraz odpowiedzialnych za katowanie Jana Bytnara „Rudego”: Schultza i Langego). Inne oddziały GS (np. Chorągwi Radomskiej i Krakowskiej) walczyły w oddziałach partyzanckich oraz prowadziły sabotaż kolejowy. Do „przełomu” oddziały GS przygotowywały się przez szkolenie w szkołach podchorążych (m.in. prowadzona przez Szare Szeregi Szkoła Podchorążych Piechoty Rezerwy „Agricola”) i szkolenie na kursach niższych dowódców (motorowe i saperskie). Do okresu odbudowy powojennej drużyny GS przygotowywały się kończąc naukę szkolną, podejmując tajne studia wyższe oraz samokształcenie (w tym tematykę tzw. ziem postulowanych). W okresie „przełomu” wiele oddziałów GS brało udział w walkach oddziałów AK, w tym w marszu na pomoc Warszawie. W powstaniu warszawskim bataliony „Zośka” i „Parasol” walczyły na Woli, Starówce i Czerniakowie, ponosząc straty sięgające 80%. Kompania „Rudy” batalionu „Zośka” została nazwana przez Komendanta Głównego AK najlepszą kompanią Armii Krajowej. Batalion „Wigry” walczył na Woli i Starówce.
Podstawowe zasady
Członków organizacji obowiązywało przedwojenne Prawo i Przyrzeczenie Harcerskie. Przyrzeczenie uzupełniono dodatkową rotą konspiracyjną:
„Ślubuję na Twoje ręce pełnić służbę w Szarych Szeregach, tajemnic organizacyjnych dochować, do rozkazów służbowych się stosować, nie cofnąć się przed ofiarą życia”.
Podstawową zasadą programu było wychowanie przez walkę. Program został sprecyzowany w koncepcji Dziś, jutro, pojutrze.
- „Dziś” oznaczało okres konspiracji i przygotowanie do powstania
- „Jutro” – otwartą walkę zbrojną z okupantem, powstanie
- „Pojutrze” – pracę w wolnej Polsce
Działalność
Organizacja harcerzy prowadziła ponadto akcję „M”, usiłując oddziaływać na całą młodzież niezorganizowaną. Wydawała wiele pism, w tym pisma Głównej Kwatery: „Źródło”, później „Dęby”, „Drogowskaz”, „Pismo Młodych”, „Brzask”, wydawała liczne broszury i książki, m.in. „O powołaniu naszego pokolenia”, „Wielka gra”, „Przodownik” i „Kamienie na szaniec”. Wyszkoliła ok. 300 instruktorów.
Oddział specjalny – III Kompania Wydzielona (nazwy: „Agat” – „Pegaz” – Parasol). Zadaniem oddziału było likwidowanie szczególnie szkodliwych hitlerowców – głównie funkcjonariuszy SS lub innych wysokich oficerów niemieckich.
Organizacja harcerzy poniosła bardzo duże straty, m.in. 20 lutego 1944 zginął prawdopodobnie w obozie Gross-Rosen twórca i pierwszy Naczelnik Florian Marciniak (aresztowany 6 maja 1943), w powstaniu warszawskim poległ zastępca Naczelnika E. Stasiecki. Szare Szeregi zostały rozwiązane 17 stycznia 1945.
Ważniejsze akcje Szarych Szeregów
Oddzielnie działała Organizacja Harcerek, nosząca kryptonim „Bądź gotów” i „Związek Koniczyn”, zorganizowała Pogotowie Harcerek.
Przy Kwaterze Głównej Szarych Szeregów działała od 1940 r. żeńska Grupa Wykonawcza Łączniczek i Kolporterek podległa Mirosławowi Cieplakowi „Giewontowi”; była to ok. 50 – osobowa grupa harcerek (w 1944), powstała z kręgu starszoharcerskiego przy 54 Warszawskiej Drużynie Harcerskiej, a następnie z utworzonej 54 Żeńskiej Drużyny Harcerskiej im. Władysława Jagiełły. Jej drużynową przez cały czas okupacji była Romana Łukaszewska „Ewa”. Głównym zadaniem tego zespołu był kolportaż prasy konspiracyjnej Szarych Szeregów.
We wczesnym okresie konspiracji samoistnie powstawało wiele samodzielnych konspiracyjnych organizacji o rodowodzie harcerskim, większość z nich zostało włączonych w struktury Szarych Szeregów lub Armii Krajowej, m.in.:
na wcielonym do Rzeszy terenie Pomorza, głównie w Gdyni działał Tajny Hufiec Harcerzy, włączony w struktury Szarych Szeregów na początku 1943 roku.
W roku 1944 część harcerzy Szarych Szeregów w Małopolsce Wschodniej tworzyła Bataliony Szturmowe w celu wsparcia polskiej samoobrony przed zbrojnymi atakami nacjonalistów ukraińskich.
Stowarzyszenie Szarych Szeregów
Byli członkowie Szarych Szeregów powołali do życia Stowarzyszenie Szarych Szeregów. Pierwszym przewodniczącym stowarzyszenia był hm. Stanisław Broniewski „Orsza”. Obecnie funkcję tę pełni prof. dr hab. Wojciech Wolski.Podczas 50-lecia Szarych Szeregów, odbyły się centralne uroczystości w Warszawie w dniach 16-17 września 1989. Podczas obchodów odbył się zlot gwiaździsty zastępów harcerskich z całej Polski, obchody z udziałem dawnych członków Szarych Szeregów i żołnierzy AK, organizacji kombatanckich z kraju i zagranicy. Podniosłym wydarzeniem obchodów było wręczenie Krzyża Virtuti Militari Szarym Szeregom, przyznanego Zarządzeniem z dnia 19 marca 1989 roku przez Prezydenta RP na Uchodźstwie Kazimierza Sabata za „ wybitne czyny męstwa i odwagi okazane w czasie działań bojowych Armii Krajowej na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej w okresie walk 1939 – 1945 r.”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz