Oczywiście przez moją wspaniałą logikę usunęłam prze przypadek post o koali.
Ale napisałam nowy podobny do starego i jest wszystko ok.
 Kolczatka australijska (Tachyglossus aculeatus) – gatunek stekowca z rodziny kolczatkowatych. Stopień jego zagrożenia wyginięciem nie został ustalony, zwierzę o dużych zdolnościach adaptacyjnych. Długość życia w niewoli 49 lat, na wolności zwierzę jest obiektem polowań ludności tubylczej. |
Opis
Zwierzę o krępej budowie, prawie kulistej. Bardzo długi ryjek (o kostnej podstawie) zakończony jest małym otworem gębowym. Język bardzo długi (do 18 cm), pokryty lepką śliną, do której przylepiają się owady. Zdobycz miażdżona jest między rogowymi naroślami w jamie ustnej. Łapy silne, przystosowane do kopania, u samców na tylnych kończynach ostrogi do obrony. Ubarwienie: czarne z jasnymi, grubymi kolcami rozłożonymi równomiernie na całej powierzchni grzbietowej.
Rozmiary
Długość ciała bez ogona: średnio ok. 35 cm
Długość ogona: ogon szczątkowy Masa ciała: 2 - 5 kg
Biotop
Od gorących pustyń po zbocza górskie.
Pokarm
mrówki (zwłaszcza gatunek Iridomyrmex detectus), termity, inne bezkręgowce.
Zachowanie
Kolczatka prowadzi samotniczy tryb życia. Ma znakomicie rozwinięty węch i słuch, natomiast wzrok ma bardzo słaby. Umie pływać, w warunkach niesprzyjających (chłody) zapada w rodzaj odrętwienia.
Rozmnażanie
Ciąża trwa od 21 do 28 dni, samica składa zwykle jedno jajo, które wysiaduje około 10 dni. Niewiele wiadomo o rozmnażaniu kolczatek, są to zwierzęta skryte, a w niewoli praktycznie w ogóle nie prokreują. Występuje jeden okres rozrodczy, a zaloty trwają około 7-37 dni (okres jesienno-zimowy). Przyjęto, że oznaką dojrzałości płciowej kolczatek jest zanik ostrogi, która występuje u młodych do ok. 4-5 roku życia. Podczas okresu godowego zmieniają swój samotniczy tryb życia, samicy towarzyszą średnio 3-4 samce. Zwierzęta tworzą "pociąg" : za samicą, która jest największa, podąża sznur samców. Najdłuższy zaobserwowany "pociąg" składał się z 11 osobników. Kolczatki kojarzą się od lipca do września. Prawdopodobnie samice nie rozmnażają się co roku, a frekwencja rozrodu nie jest jeszcze poznana. Jajo, po złożeniu zostaje przeniesione przez samicę z kloaki do torby lęgowej. W tym czasie samica buduje norę lub szuka pożywienia. Młode po 10 dniach zaczynają się wykluwać dzięki zębowi jajowemu. Jeszcze ślepe, kierują się do gruczołów mlekowych, gdzie zlizują mleko matki. Matka umieszcza je w bezpiecznej norze. Ważą wtedy około 180-260 gramów. Pomiędzy karmieniem, młode mogą pozostać w norze same od 5 do 10 dni, podczas gdy matka szuka pożywienia. Młode kolczatki opuszczają norę po około 180-205 dniach (styczeń/luty).
Występowanie
Występuje w Australii, Tasmanii i na południowym wschodzie Nowej Gwinei.
Znaczenie dla ekosystemu
Na suchych zalesionych terenach, we wschodniej części Australii kolczatka wykopuje w ziemi, pod koronami dużych drzew, doły żerne. W 2007 roku opublikowano wyniki badań, w których wpływ obecności dołów żernych na fizyczne, chemiczne i biologiczne właściwości gleby był porównywany w siedmiu miejscach, gdzie każda lokalizacja miała dwa poziomy: poziom powierzchni ziemi i poziom dołu żernego, oraz dwa stanowiska - pod koroną drzewa rosnącego w bliskiej okolicy dołu i na otwartej przestrzeni. W dołach żernych gromadziło się dwa razy więcej ściółki w porównaniu do płaskiej powierzchni. Także ilość ściółki zgromadzonej pod koronami pobliskich drzew była większa niż na otwartej przestrzeni. Poziom przewodnictwa elektrycznego gleby znajdującej się w dole był niższy niż na powierzchni i chociaż stężenie glebowych składników odżywczych było większe pod koroną drzewa, w dole niższe było całkowite stężenie węgla, siarki i azotu. Gleba w dole żernym była wilgotna i bardziej porowata, temperatura była niższa niż na powierzchni, także napowietrzenie gleby było około 30% wyższe w porównaniu z warunkami panującymi na powierzchni. Kolczatki australijskie poprzez wykopywanie dołów żernych tworzą naturalne zbiorniki znacznych zasobów, które poprawiają jakość gleby, co w suchych i zalesionych terenach jest zjawiskiem bardzo pożądanym. Czyni to z kolczatek bardzo ważny element funkcjonalny ekosystemów leśnych w Australii.
             
Pa, Pa don't copy
|
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz