Renifer tundrowy

Hej

Renifer tundrowy

 

Renifer tundrowy, ren, karibu (Rangifer tarandus) – gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych (Cervidae), zamieszkujący arktyczną tundrę i lasotundrę w Eurazji i Ameryce Północnej.

 

Systematyka

 

Taksonomia

Takson po raz pierwszy opisany przez K. Linneusza w 1758 pod nazwą Cervus tarandus. Jako miejsce typowe autor wskazał „(łac.) Habitat in Alpibus Europae et Asiae maxime septentrionalibus”, zidentyfikowane przez O. Thomasa jako Laponia w Szwecji. Jedyny przedstawiciel rodzaju renifer(Rangifer) utworzonego przez C. H. Smitha w 1827 roku

 

Gatunek typowy

Cervus tarandus Linnaeus, 1758

 

Podgatunki

Wyróżniono kilkanaście podgatunków R. tarandus:

• R. tarandus buskensis
• R. tarandus caboti
• R. tarandus caribou – renifer kanadyjski
• R. tarandus dawsoni – renifer wyspowy
• R. tarandus fennicus – renifer fiński
• R. tarandus groenlandicus
• R. tarandus osborni
• R. tarandus pearsoni
• R. tarandus pearyi – renifer mały
• R. tarandus phylarchus
• R. tarandus platyrhynchus
• R. tarandus sibiricus
• R. tarandus tarandus – renifer europejski
• R. tarandus terraenovae

Charakterystyka
Długość ciała samicy (łani) wynosi około 162-205 cm, a masa ciała od 60 do 170 kg. Natomiast samiec (byk) waży od 100 do 318 kg. Długość jego ciała wynosi od 180 do 214 cm. Wysokość w barkach obu płci dochodzi do 130 cm. Ma gęste owłosienie, z długą grzywą na szyi. Wyjątkowo gęsta sierść chroni przed mrozem. Pysk również jest owłosiony, co zapewnia ochronę przed zimnem podczas żerowania w śniegu. Latem futro renów przybiera kolor szarobrązowy, zimą białawy. Nogi kończą się mocnymi, szeroko rozstawionymi racicami, ułatwiającymi poruszanie się po śniegu i bagnistym terenie.
U obu płci występuje okazałe poroże, nieco mniejsze u samic. Różni się ono od poroża innych jeleniowatych - jest półkoliście zakrzywione i zakończone rozgałęzieniami. Renifery co roku zrzucają poroże - samce na przełomie listopada i grudnia, samice i młode - późną zimą lub wczesną wiosną. Następnie tworzy się u nich nowe poroże.
Renifery potrafią długo i wytrwale biegać. Większość roku spędzają na wędrówkach, zimą schodzą na południe do zalesionych okolic, na wiosnę wracają do tundry. Samice i ich potomstwo żyją stadnie, ale dorosłe samce poza okresem rui prowadzą samotny tryb życia. Pożywienie
Renifer jest roślinożerny - zjada trawy, byliny i porosty, zwłaszcza chrobotki. Zimą wygrzebuje spod śniegu również pączki krzewów i jagody. Potrafi strawić zamarznięty pokarm.

RozmnażanieRuja trwa od sierpnia do listopada, kiedy to renifery wędrują na zimowiska. Po ciąży trwającej 225 - 235 dni, najczęściej na przełomie maja i czerwca, na świat przychodzi jedno młode. Przez pół roku jest karmione mlekiem matki.
Dojrzałość płciową samce osiągają w wieku 3 lat, samice - 18 miesięcy.
Osobniki młodociane są nazywane cielętami.

Ochrona
Obecnie ochroną objęty jest jeden podgatunek - karibu Peary'ego (R. tarandus pearyi).
Renifer nie jest zwierzęciem w pełni udomowionym przez człowieka, tak jak na przykład krowa czy świnia, ale wszechstronnie wykorzystywanym jako zwierzęta juczne, wierzchowe, pociągowe, dostarczające mięsa, mleka, skór i kości. Karibu, w przeciwieństwie do ich eurazjatyckich pobratymców, nie zostały nigdy udomowione.
Renifery w kulturze
Renifery miały ciągnąć sanie św. Mikołaja.







Pa, Pa don't copy :)