polatucha

Hej
Jak to się mówi " Święta święta i po świętach"


Polatuchy

Polatuchy (Pteromyini) – plemię gryzoni z rodziny wiewiórkowatych. Są również nazywane latającymi wiewiórkami. Plemię liczy 42 gatunków, z których największym przedstawicielem jest Eupetaurus cinereus.

Wygląd
Długość ciała polatuchy dochodzi do 20 cm, długość ogona wynosi 12-15 cm. Jej ogon jest długi, szeroki i puszysty. Wzdłuż boków ciała, pomiędzy przednimi a tylnymi kończynami, ciągnie się owłosiony fałd skórny. Głowa jest zaokrąglona, uszy dobrze widoczne, oczy duże. Miękkie futerko na grzbiecie, głowie, ogonie i zewnętrznej stronie kończyn ma barwę szarą, na stronie brzusznej jest białe. Gdy nie lata, jej futro sprawia wrażenie, że jest dla niej zbyt obszerne.

Występowanie
Polatucha zasiedla lasy mieszane i iglaste Europy wschodniej i północnej oraz Azji. Można ją spotkać głównie na Syberii, Łotwie, w Finlandii, Estonii. Jeszcze w XIX w. występowała również w Polsce (w Puszczy Białowieskiej). W niektórych rejonach występowania obserwowano spadek liczebności polatuchy spowodowany wycinaniem lasów, stanowiących jej naturalne środowisko.

Tryb życia
Polatucha jest zwierzęciem aktywnym w nocy. Przebywa niemal wyłącznie w koronach drzew, poruszając się zręcznie między nimi dzięki odpowiednim przystosowaniom ostrym pazurkom, szerokiemu ogonowi (służącemu jako ster), a przede wszystkim „błonie lotnej”, czyli fałdowi skóry ciągnącemu się między przednimi a tylnymi kończynami. Fałd ten pozwala jej przemieszczać się lotem ślizgowym (wykonuje skoki na odległość nawet do 80 m), w czasie którego zużywa mniej energii niż podczas wspinania się. Dzięki temu sposobowi przemieszczania się może również uciec drapieżnikom, które nie potrafią latać. Hamując, polatucha wyciąga wszystkie cztery kończyny do przodu i unosi ogon. Wtedy z „błony lotnej” tworzy się coś na kształt spadochronu. Polatucha szuka schronienia w dziuplach drzew, w których buduje gniazda. W nich przesypia dzień. Nie zapada w sen zimowy, ale rzadko opuszcza w tym okresie swoje ciepło wyścielone gniazdo.

Odżywanie się
Żerowanie rozpoczyna o zmierzchu. Żywi się nasionami drzew (zarówno iglastych, jak i liściastych) i krzewów, ich owocami, a także (szczególnie zimą) ich pączkami. Sporadycznie może zjadać owady i ich larwy.

Ciąża
Po ciąży trwającej ok. 5 tygodni samica rodzi 2-4 młode w uprzednio przygotowanym w dziupli gnieździe, wysłanym miękkimi włóknami roślinnymi. W ciągu roku może dać 1-2 mioty.

Systematyka
Do podrodziny należą następujące rodzaje i gatunki:

• Rodzaj: Aeretes
  • Aeretes melanopterus
• Rodzaj: Aeromys
  • Aeromys tephromelas
  • Aeromys thomasi
• Rodzaj: Belomys
  • Belomys pearsonii
• Rodzaj: Biswamoyopterus
  • Biswamoyopterus biswasi
• Rodzaj: Eoglaucomys
  • Eoglaucomys fimbriatus
• Rodzaj: Eupetaurus
  • Eupetaurus cinereus
• Rodzaj: Glaucomys (assapan)
  • Glaucomys volans - assapan południowy
  • Glaucomys sabrinus
• Rodzaj: Hylopetes
• Hylopetes alboniger
• Hylopetes bartelsi
• Hylopetes lepidus
• Hylopetes nigripes
• Hylopetes phayrei
• Hylopetes sipora
• Hylopetes spadiceus
• Hylopetes winstoni
• Rodzaj: Iomys
• Iomys horsfieldii
• Iomys sipora
• Rodzaj: Petaurillus
  • Petaurillus hosei
  • Petaurillus emiliae
  • Petaurillus kinlochii
• Rodzaj: Petaurista
• Petaurista petaurista - taguan
• Petaurista philippensis
• Petaurista elegans
• Petaurista alborufus - polatucha olbrzymia
• Petaurista magnificus
• Petaurista nobilis
• Petaurista xanthotis
• Petaurista leucogenys
• Rodzaj: Petinomys
  • Petinomys hageni
  • Petinomys lugens
  • Petinomys fuscocapillus
  • Petinomys crinitus
  • Petinomys genibarbis
  • Petinomys setosus
  • Petinomys vordermanni
• Rodzaj: Pteromys
  • Pteromys volans - polatucha syberyjska
  • Pteromys momonga
• Rodzaj: Pteromyscus
  • Pteromyscus pulverulentus
• Rodzaj: Trogopterus
  • Trogopterus xanthipes

   
 










   Pa, Pa don't copy :)