Kot błotny

Hej
Wieczorem post też może się pojawić :)

Kot błotny

 Kot błotny, chaus, kot bagienny, kot trzcinowy (Felis chaus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych. Opisany w 1777 roku. Spokrewniony ze żbikiem europejskim. Jeden z dwóch kotów (obok kota nubijskiego) znanych z egipskich malowideł; był przez Egipcjan używany do polowania na ptaki. Przypomina budową kota domowego, lecz wyróżnia go maskujące umaszczenie.

Charakterystyka
Długość ciała tego gatunku (bez ogona) waha się w przedziale 56-94 cm, sam ogon mierzy 20-31 cm. Kot ten waży od 4,5 do 12 kg, a jego wysokość w kłębie to 40-50 cm. Na rozległym obszarze występuje w 9 podgatunkach (czy rasach geograficznych) różniących się ubarwieniem, długością sierści i wielkością. Zazwyczaj jest to kot o płowym (czasem rudawym lub rudobrązowym) ubarwieniu. Ma uszy z krótkimi pędzelkami (jak u rysia). Ogon czarno zakończony, puszysty, z wyraźnymi pierścieniami. Z pyska przypomina kota domowego.
Żywi się głównie gryzoniami, ale także zającami, płazami, robakami oraz ptakami, wężami, jaszczurkami i rybami.
Koty błotne potrafią nurkować (wykorzystują tę zdolność w celu złapania ryby bądź ucieczki przed psami lub ludźmi).
Żyją średnio 14 lat. Dojrzałość płciową osiągają po 1,5-2 latach.
Ciąża u samicy trwa około 66 dni, w miocie jest 3-5 młodych. Podczas rui samce wydają charakterystyczny dźwięk podobny do szczekania psa. Jest to jeden z niewielu gatunków kotów, u których samiec opiekuje się młodymi.

WystępowanieOd dolnego Egiptu po Indie, Nepal, Cejlon i Półwysep Indochiński. Nie boi się ludzi i często osiedla się w pobliżu ich siedzib.
Zajmuje różne siedliska, jednak preferuje tereny stepowe, rzeczne i bagienne. Zauważany jest również w gęstych dżunglach. Czasami spotyka się go w okolicach sztucznych stawów rybnych, zbiorników oraz sztucznie nawadnianych pól. Może również występować w suchych, otwartych lasach.
Są spotykane od poziomu morza aż po wysokość 2400 m n.p.m. w Himalajach.

Podgatunki

Felis chaus chaus – Iran, Pakistan, Afganistan, środkowa Azja

Felis chaus affinis – Wietnam, Laos, Kambodża, Junnan, Himalaje

Felis chaus fulvidina – Tajlandia, Mjanma

Felis chaus furax – Irak, Syria

Felis chaus kelaarti – południowe Indie, Sri Lanka

Felis chaus kutas – środkowe Indie, Bangladesz

Felis chaus maimanah

Felis chaus nilotica – Egipt

Felis chaus oxiana – południowo-zachodnia Rosja

Felis chaus prateri – zachodnie Indie

Zagrożenia i ochrona
Jest tępiony ze względu na ładne futro; na jedno damskie okrycie trzeba 12 skórek tego kota.
Sytuacja prawna w poszczególnych krajach wygląda następująco.

 Polowanie zabronione
Bangladesz, Chiny, Indie, Izrael, Pakistan, Tadżykistan, Tajlandia, Turcja.

Polowanie dozwolone
Bhutan, Gruzja, Laos, Liban, Nepal, Sri Lanka, Wietnam
Status niejasny
Afganistan, Armenia, Azerbejdżan, Kambodża, Egipt, Iran, Irak, Kazachstan, Syria, Turkmenistan, Uzbekistan









Pa, Pa don't copy :)