Hej

Piżmowół arktyczny

Piżmowół arktyczny (Ovibos moschatus) – gatunek ssaka łożyskowego z rzędu parzystokopytnych, jedyny przedstawiciel rodzaju piżmowół (Ovibos)

Dane liczbowe

• długość ciała (bez ogona) 1,8–2,5 m
• długość ogona: 7–10 cm
• wysokość w kłębie: do 1,4 m
• masa: 200–400 kg
• rozpiętość rogów: do 70 cm
• prędkość: do 60 km/h
• dojrzałość płciowa: 2 lata
• ciąża: 9 miesięcy
• liczba młodych: 1 młode

Krowy są wyraźnie mniejsze, długość do 1,95 m, wysokość w kłębie do 1,15 m. Sierść – 2 rodzaje włosów: zewnętrzne – ciemnobrunatne długie do 60, a nawet 90 cm – i wewnętrzne, krótkie wełniste, dobrze chroniące przed mrozem.
Pojedynczy róg może mieć 61–67 cm długości i jest skręcony do dołu i ku przodowi. U krów rogi są znacznie słabiej wykształcone, ale o podobnym kształcie. Ich powierzchnia jest gładka, bez żadnych rowków czy przyrostów rocznych.
Gruczoły piżmowołu arktycznego w okresie godowym wydzielają substancje o silnym zapachu, nie jest to jednak piżmo. W związku z tym popularna nazwa tego gatunku jest błędna.

Występowanie i środowisko

Naturalny zasięg występowania tych ssaków obejmuje arktyczne rejony Ameryki Północnej, od Alaski po Kanadę i Grenlandię. Przed ostatnim zlodowaceniem zamieszkiwały Azję, Amerykę Północną i Europę, m.in. środkową część Norwegii (okolice obecnego Dombas), wprowadzono je tam ponownie i kilkadziesiąt sztuk żyje obecnie w parku narodowym Dovre Fjell. Również w Polsce znaleziono szczątki kopalne piżmowołów.
Piżmowoły arktyczne wprowadzono na Spitsbergen, na wyspę Nunivak, w Azji, na półwyspie Tajmyr oraz na Wyspie Wrangla. Na Alasce, w Kanadzie i Norwegii podejmowane są próby domestykacji tego gatunku.
Piżmowoły arktyczne preferują suche obszary tundry arktycznej, gdyż są bardzo wrażliwe na wilgoć. W wilgotnych środowiskach łatwo zapadają na zapalenie płuc.
Najbliższym krewnym piżmowoła arktycznego jest takin.

Odżywianie 

 Roślinożerny – głównie trawy, zioła i krzewinki, porosty, mchy

Rozmnażanie

Pora godowa przypada na koniec wiosny. Samce walczą o samice, zderzając się głowami, słabszy przeciwnik się poddaje i oddala od stada. Zwycięzca kopuluje ze wszystkimi samicami w stadzie. Ciąża trwa 8,5 miesiąca. Młode rodzą się w kwietniu lub maju następnego roku. Z reguły rodzi się jedno młode, przez pierwsze trzy miesiące odżywia się jedynie mlekiem matki. Ze względu na surowy klimat i dużą wrażliwość na wilgoć śmiertelność młodych jest bardzo duża. 

 Ochrona

Na początku XX wieku zagrożony wyginięciem ze względu na masowe polowania. W celu ochrony gatunku powstały rezerwaty w Kanadzie i Grenlandii. Liczebność populacji objętych ochroną wzrasta, obecnie szacowana jest na 80.000-125.000 osobników. 

  

 

 

 

 

 

 

Pa, Pa don't copy