Holenderski koń gorącokrwisty

Holenderski koń gorącokrwisty (pisane w paszporcie konia jako rasa KWPN) – jedna z ras koni gorącokrwistych. Jest to nowoczesny koń sportowy średniego kalibru, zaliczany do czołówki sportu międzynarodowego

Pokrój

Koń z wyglądu podobny do niemieckich sportowych koni gorącokrwistych. Niektóre osobniki mają masywną głowę. Szyja długa, dobrze uformowana. Łopatki idealne dla potrzeb sportu jeździeckiego. Grzbiet silny. Dobra głębokość i szerokość klatki piersiowej, Doskonale umięśniony zad. Solidne kończyny. Kopyta duże, o dość miękkim rogu. Szczotek pęcinowych brak. Mechanika ruchu dobra, skoczność wspaniała. Krzepki Tuigpaard (koń zaprzęgowy) przypomina jeszcze bardzo karosiera (konia karetowego) starego typu i ma wysoką akcję kończyn. Często występujące umaszczenia to kasztanowate, gniade i siwe. Wysokość w kłębie: 165-176 cm

Hodowla

Rasa ta miała kilka odmian m.in. wierzchową i zaprzęgową. Obydwie odmiany wywodzą się od ciężkich, średnio dużych koni roboczych, których dzielność doskonalono przez dolew krwi szlachetnej, głównie pełnej angielskiej. Rasy wyjściowe, groninger i gelderlander są w niewielkiej liczbie nadal hodowane. W latach 60. XX wieku zastosowano liczne ogiery pełnej krwi i holsztyńskie oraz kilka selle français. Związek hodowców holenderskich koni gorącokrwistych liczy około 25 000 członków i prowadzi ostrą kontrolę wartości użytkowej zwierząt. Klacze i ogiery przechodzą kilkustopniową ocenę, także na podstawie potomstwa. W wyniku hodowli w kierunku dzielności wierzchowej, rasę tę zalicza się do czołówki sportu międzynarodowego, zwłaszcza w skokach przez przeszkody.
Koń hodowany jest głównie w Holandii i Belgii.