Czarownik

Hej.
Taka mała niespodzianka w postaci 2 posta :)

Czarownik

Czarownik (Seleucidis melanoleucus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny cudowronek, jedyny przedstawiciel rodzaju Seleucidis. Występuje endemicznie na Nowej Gwinei. Niezagrożony wyginięciem.

Taksonomia
Gatunek opisał po raz pierwszy François Marie Daudin w roku 1800 pod nazwą Paradisea melanoleuca. Jako miejsce zebrania holotypu wskazał „Waigiou”, jednak było to błędne oznaczenie i chodziło o półwysep Vogelkop lub wyspę Salawati. Odnotowano międzyrodzajową hybrydyzację z ozdobnikiem wspaniałym (Ptiloris magnificus) oraz cudowronką mniejszą (Paradisaea minor). Wyróżnia się dwa podgatunki.

Podgatunki i zasięg występowania
Wyróżnia się następujące podgatunki:

• S. m. melanoleucus (Daudin, 1800), występujący w zachodniej, południowej i wschodniej Nowej Gwinei oraz na wyspie Salawati;
• S. m. auripennis Schluter, 1911, którego stanowiska odnotowano w północnej Nowej Gwinei, od rzeki Mamberamo po Ramu.

Środowiskiem życia czarownika są nizinne lasy deszczowe, zwłaszcza te, które są okresowo lub stale zalane, z obecnością pandanów (Pandanus) oraz sagownic (Metroxylon). Czarownik obecny jest do 180 m n.p.m.

Morfologia
Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samce mierzą 33 cm długości, zaś ich masa ciała wynosi 170-217 g. Długość ciała samic to około 35 cm, zaś masa ciała waha się między 160-188 g. U samca podgatunku nominatywnego cała głowa jednolicie czarna z miedziano-zielonym połyskiem, zaś na wierzchu głowy fioletowym. Wierzch ciała, w tym pokrywy skrzydłowe jednolicie czarne z zielonomiedzianym połyskiem. Pokrywy skrzydłowe duże, skrzydełko, lotki II i III rzędu i pokrywy nadogonowe opalizująco granatowe lub fioletowe, miejscami barwy magenty, a lotki I rzędu czarne. Broda, gardło i pierś czarne z miedzianozielonym połyskiem. Pióra odgradzające dolny obszar piersi od dalszej części spodu ciała szmaragdowozielone, opalizujące. Dalsza część spodu ciała jednolicie żółta. Na każdym boku znajduje się 6 piór o wyglądzie podobnym do drutu - tworzą je znacznie wydłużone stosiny, w połowie długości zagięte do góry. Stąd angielska nazwa czarownika, „Twelve-wired Bird-of-paradise”. Tęczówka intensywnie krwistoczerwona. Za okiem obecny pas nagiej skóry, jednak nie wyróżnia się. Skóra w kącie dzioba niebieskozielona. Nogi różowe.
Samica mniejsza od samca, jednak jej ogon jest dłuższy. Górna połowa głowy i tył szyi wraz z karkiem smoliście czarne ze słabym fioletowym połyskiem. Pozostała część wierzchu ciała włącznie ze skrzydłami kasztanowobrązowa. Spód ciała białawy, pokryty ciemnymi prążkami. Nogi i stopy różowe. Osobniki podgatunku auripennis cechują mniejsze wymiary, zwłaszcza dzioba (patrz: tabela), ponadto samice mają gęściejsze prążki na spodzie ciała.
GłosU samca, w okresie toków, występują dwa głosy. Kiedy odzywa się, podnosi skrzydła ukazując żółte boki. Pierwszy głos to gardłowe, nosowe i zawodzące (dosłownie lamentujące) harnhr hahn lub hahng. Wydaje z siebie również serie 3-8 hahr-haw haw haw, zapisywanych przez różnych autorów jako ca'h, wah, wau, wauk lub oww; pierwszy dźwięk najwyższy, potem następuje przerwa, a kolejne dźwięki wydawane są gwałtownie. Kiedy samica przybywa, samiec odzywa się wyższym, jękliwym, natarczywym, nosowym twang hahng-hahng-hahng-hahng-hahng. Prócz tego wydaje z siebie dźwięki podobne jak ptaki z rodzaju Paradisaea, bełkoczące koi-koi koi koi koi. Wydawanie donośnego głosu wabiącego umożliwia czarownikowi elastyczny odcinek tchawicy

Pożywienie
Czarownik żywi się owocami, w szczególności pandanów. Prócz tego zjada pokarm zwierzęcy, głównie stawonogi, ale i małe żaby i jaszczurki, oraz nektar. Zdaje się, że zjada tyle samo owoców co innego pokarmu. W trakcie żerowania zwinny, zwisa głową w dół, przeszukując dziury w gałęziach. Przyłącza się do stad mieszanych innych cudowronek oraz fletowców - Pitohui (wilgi). Bardzo płochliwy.

Lęgi
Okres lęgowy trwa od końca stycznia do końca października lub początku listopada (w okolicach Port Moresby). U samców jądra są powiększone od stycznia do lutego i od czerwca do grudnia. Gatunek poligyniczny. Samce tokują na wyeksponowanej, często martwej, gałęzi. Samce badane w okolicach Nomad River (dopływ Strickland) i Kakoro rozmieszczone były średnio co 730 m od siebie. Popisy obejmują krzyżowanie się dziobem z samicą, unoszenie żółtych piór na bokach (ptak zdaje się być głównie żółty) oraz eksponowanie tych wydłużonych, rozwieranie dzioba („gaping”) - ukazuje niebieskozieloną plamę, dotykanie głowy samicy swoimi wydłużonymi piórami. Samica sama buduje gniazdo i wyprowadza lęg. Gniazdo mieści się na pandanie lub sagownicy do 14 m nad ziemią. Tworzy je płytki kubeczek osadzony na przez pnączy lub niepokrytych gałęziach, utworzony z kory pandanów, gałęzi i liści, a wyściełany korzeniami i włóknami roślinnymi. Zniesienie liczy 1, rzadko 2 jaja. Inkubacja w niewoli trwa 20 dni. Młode opuszczają gniazdo po 30 dniach od wyklucia. Status zagrożenia
Przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody gatunek klasyfikowany jest jako najmniejszej troski (LC, Least Concern). Znajduje się w załączniku CITES II. Stan populacji słabo znany ze względu na trudne do badania środowisko, jednak ze względu na szeroki zasięg i preferowany typ środowiska zdaje się nie być zagrożona.


 

 

Pa, Pa don't copy :)