Sieweczki

Hej

Sieweczki

 Sieweczki (Charadriinae) – podrodzina ptaków z rodziny sieweczkowatych (Charadriidae).

Występowanie
Podrodzina obejmuje gatunki lądowe, zamieszkujące cały świat poza Antarktydą.

Charakterystyka
Ptaki te charakteryzują się następującymi cechami:

• ptaki średniej wielkości
• stosunkowo długie nogi
• u niektórych gatunków występuje kontrastowe upierzenie z przewagą bieli i czerni
• krótki dziób
• w upierzeniu przeważają kolory żółto-brązowe z czarnymi deseniami.

 Systematyka
W wyniku badań przeprowadzonych w 2013 roku do podrodziny tej włączono czajki (Vanellinae). Do podrodziny należą następujące rodzaje:

• Oreopholus – jedynym przedstawicielem jest Oreopholus ruficollis – mornelak
• Phegornis – jedynym przedstawicielem jest Phegornis mitchellii – puńczyk
• Eudromias – jedynym przedstawicielem jest Eudromias morinellus – mornel
• Charadrius
• Thinornis
• Elseyornis – jedynym przedstawicielem jest Elseyornis melanops – sieweczka czarnoczelna
• Vanellus
• Erythrogonys – jedynym przedstawicielem jest Erythrogonys cinctus – czajeczka
• Peltohyas – jedynym przedstawicielem jest Peltohyas australis – czajkówka
• Anarhynchus – jedynym przedstawicielem jest Anarhynchus frontalis – skrętodziób

Jak ktoś chętny to zapraszam na moje Spotify tu macie playliste piosenek których słuchałam przez cały styczeń może komuś się coś spodoba (takie playlisty będę dawać pod koniec miesiąca bo chcę też sprawdzić jak mi się zmienią zespoły/piosenki)  https://open.spotify.com/user/muffinka00/playlist/38QeyW8lQ4K4qODmCTOUFx
Pa, Pa don't copy :)

Nutria amerykańska

Hej
Więc jutro już do szkoły :( :( :(

Nutria amerykańska

Nutria amerykańska (Myocastor coypus) – gatunek gryzonia z rodziny nutriowatych (Myocastoridae), której jest jedynym przedstawicielem. W starszych systematykach rodzina nutriowatych jest włączana jako podrodzina Myocastorinae do rodziny kolczakowatych (Echimyidae)
Gatunek inwazyjny. Cechy

długość ciała 40–65 cm

długość ogona (pokrytego łuskami) 30–75 cm

pokrojem przypomina szczura

4 palce kończyn tylnych spięte błoną

4–5 par sutek przesuniętych na stronę grzbietową

ciało pokryte gęstym ciemnobrązowym lub szafirowym futrem

masa do 9 kg.

duża głowa z małymi uszami

dobrze pływa i nurkuje

posiada długie wibryssy

z pyska wystają dość duże siekacze w kolorze pomarańczowym

mają charakterystyczny duży ogon

skóry z nutrii stanowią wartościowy surowiec futrzarski i są zaliczane do futer szlachetnych, ich futro jest stosowane w wyrobach kuśnierskich

z mięsa nutrii można wyrabiać m.in kabanosy

ma dobry słuch, ale słaby wzrok

Tryb życia

półwodny

roślinożerna

kopie nory w zarośniętych brzegach wód

ciąża (128–132 dni) 2 razy w roku

w każdym miocie rodzi się około 4-8 młodych

młode rodzą się prawie całkowicie sprawne

żyje (parami) do 24 lat

są one dojrzałe płciowo w wieku 6-7 miesięcy

 Odmiany barwne

Odmiany dominujące:

• czarna dominując (black)
• bursztynowo-złocista (ambergold)
• biała niealbinotyczna (snow)

Odmiany recesywne:

• sobolowa (sable)
• pastelowa (pasteli)
• szafirowa (sapphire)
• grenland
• perłowa (pearl)
• mozaikowata (white mark)
• albinotyczna

oraz mieszańce.
Występowanie
W naturze występuje w Ameryce Południowej (środkowa Boliwia i południowa Brazylia). W Europie, Azji i Stanach Zjednoczonych zawleczona, hodowana jako cenne zwierzę futerkowe, choć ubocznie pozyskiwano także mięso oraz (lata 60-70 XX w.) ścięgna z ogona do wyrobu nici chirurgicznych. Hodowla nutrii w Polsce datuje się od 1926 roku, a od 1960 znane są dzikie populacje powstałe dzięki ucieczkom z hodowli (pierwsze w rejonie Milicza). Bardzo popularna na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych (produkowano ponad 3 mln skór), zwłaszcza w województwach zachodnich i południowo-zachodnich.





 







Pa, Pa don't copy :)

Jętki

Hej

Jętki

Jętki (Ephemeroptera); pot. jacica – rząd owadów uskrzydlonych, długość ciała 3-40 mm, na ogół związanych ze środowiskiem wodnym. Okres życia larw może trwać nawet do kilku lat, postacie dorosłe żyją bardzo krótko, czasem jeden dzień (stąd: jętka jednodniówka). Niekiedy obserwowane są masowe wyloty jętek.
W okresie cyklu życiowego larwy przechodzą od 20 do 30 linień. Typy larw:

• larwy grzebiące; żyją w wodach wolno płynących lub stojących, w mule formują chodniki,
• larwy pełzające; żyją na dnie górskich strumieni,
• larwy pływające; żyją w wodach o bogatej roślinności.

Pokrój ciała i budowa: Larwy mają ciało zbudowane podobnie do osobników dojrzałych. Od larw innych owadów wodnych odróżniają się następującymi cechami:

• stopa opatrzona jednym pazurkiem,
• skrzelotchawki na bokach lub grzbiecie odwłoka zakończone trzema lub dwiema szczecinkami.

Zawiązki skrzydeł tylnych, o ile występują, ukryte są pod zawiązkami skrzydeł przednich. Na głowie larwy są oczy i przyocza; otwór gębowy z silnie wykształconymi narządami gębowymi gryzącymi znajduje się na stronie brzusznej. Głowa osadzona mocno na krótkiej szyi. Po bokach znajdują się nogi mające u różnych gatunków różny kształt.
Owady dorosłe charakteryzują się delikatną budową, barwą ciała żółtą lub brązową, głowę mają okrągłą, ruchliwą z dużymi złożonymi oczami i przyoczami. Narządy gębowe są uwstecznione, a przewód pokarmowy wypełniony powietrzem. Skrzydła, dwie pary, przy czym przednie są nawet dwukrotnie większe niż tylne. Odnóża cienkie, długie zakończone pięcioczłonową stopką. Na końcu odwłoka wyrastają trzy lub dwie szczecinki. Samice są nieco większe niż samce.
Jętki są owadami rozdzielnopłciowymi, chociaż czasem zdarzają się formy hermafrodytyczne.
Wyróżnia się ok. 2 tys. gatunków występujących w strefie klimatu umiarkowanego. W Polsce występuje ok. 120 gatunków.
Owady te dzieli się na 3 podrzędy i 23 rodziny (liczby te wahają się zależnie od przyjętego systemu klasyfikacyjnego):
Podrząd Carapacea

• • Nadrodzina Prosopistomatoidea
    • Rodzina Baetiscidae
    • Rodzina Prosopistomatidae

Podrząd Furcatergalia

• Infrarząd Lanceolata
  • Nadrodzina Leptophlebioidea
    • Rodzina Leptophlebiidae (szczecielowate)
• Infrarząd Palpotarsa
  • • Rodzina Behningiidae
• Infrarząd Scapphodonta
  • Nadrodzina Potamanthoidea
    • Rodzina Potamanthidae (wyskórowate)
  • Nadrodzina Ephemeroidea
    • Rodzina Euthyplociidae
    • Rodzina Polymitarcyidae (ryboradkowate)
    • Rodzina Ephemeridae (jętkowate)
• Infrarząd Pannota
  • Nadrodzina Caenoidea (nibochotki)
    • Rodzina Neoephemeridae
    • Rodzina Caenidae (nibochotkowate)
  • Nadrodzina Ephemerelloidea
    • Rodzina Ephemerellidae (jętkówkowate)
    • Rodzina Tricorythidae
• Infrarząd Pisciforma
  • • Rodzina Baetidae (murzyłkowate)
    • Rodzina Metretopodidae
    • Rodzina Ametropodidae
    • Rodzina Siphlonuridae (szczątkówkowate)
    • Rodzina Acanthametropodidae
    • Rodzina Ameletidae

Podrząd Setisura

• • • Rodzina Isonychiidae
    • Rodzina Oligoneuriidae (nieszczeblowate)
    • Rodzina Pseudironidae
    • Rodzina Arthropleidae
    • Rodzina Heptageniidae (zmarwlocikowate)

Pa, Pa don't copy :)

Chruściele

Hej
W poniedziałek idę już do szkoły.
Czemu ferie trwają tylko 2 tygodnie.

Chruściele

Chruściele, chruścielowate, wodniki (Rallidae) – rodzina ptaków z rzędu żurawiowych (Griuformes). Obejmuje gatunki zazwyczaj związane z wodą i terenami podmokłymi (w obu przypadkach gęsto zarośniętymi), podszytem wilgotnych lasów tropikalnych. Zamieszkują cały świat poza najwyższymi szerokościami geograficznymi.

Charakterystyka
Ptaki te charakteryzują się następującymi cechami:

• długość ciała 14–50 cm
• masa ciała 40–1200 g
• boczne spłaszczenie ciała stanowi przystosowanie do przeciskania się w gęstej roślinności
• skrzydła krótkie, o zaokrąglonym obrysie, co czyni z nich słabych lotników
• krótki ogon, zazwyczaj złożony z miękkich piór
• nogi długie
• palce długie
• jedynie łyski (Fulica) mają płatkowate błony pławne
• wiele gatunków ma płaską, nagą, rogową narośl lub płytkę na czole
• zazwyczaj brak wyraźnego dymorfizmu płciowego
• żywią się pokarmem mieszanym
• pokarm zdobywają zarówno na lądzie, jak i w wodzie oraz pod wodą
• gnieżdżą się na ziemi, na wodzie, na roślinach lub w norach
• gniazdo zazwyczaj otwarte, rzadziej zamknięte w formie sfery z wejściem z boku
• w czasie pierzenia tracą lotki i przez 2 tygodnie są niezdolne do lotu
• wyprowadzają od 1 do 4 lęgów w roku
• składają od 2 do 16 jaj
• czasem w karmieniu późniejszych lęgów pomaga starsze rodzeństwo
• młode są zagniazdownikami, pokryte czarnym puchem

Systematyka
Do rodziny należą następujące rodzaje:

• Rallus
• Rougetius – jedynym przedstawicielem jest Rougetius rougetii – rudowodnik
• Mundia – jedynym przedstawicielem jest Mundia elpenor – chruścielowiec atlantycki
• Atlantisia
• Dryolimnas
• Aphanapteryx
• Crex
• Aramidopsis – jedynym przedstawicielem jest Aramidopsis plateni – wodnik chrapliwy
• Lewinia
• Gymnocrex
• Habroptila – jedynym przedstawicielem jest Habroptila wallacii – wodnik molucki
• Diaphorapteryx – jedynym przedstawicielem jest Diaphorapteryx hawkinsi – wodnik krzyżodzioby
• Gallirallus
• Eulabeornis – jedynym przedstawicielem jest Eulabeornis castaneoventris – wodnik kasztanowaty
• Cabalus – jedynym przedstawicielem był wymarły Cabalus modestus – wodnik brązowy
• Hypotaenidia
• Porphyrio
• Himantornis – jedynym przedstawicielem jest Himantornis haematopus – chruścieloń
• Megacrex – jedynym przedstawicielem jest Megacrex inepta – kusowodnik
• Gallicrex – jedynym przedstawicielem jest Gallicrex cinerea – kokosznik
• Amaurornis
• Rallicula
• Rallina
• Zapornia
• Rufirallus
• Laterallus
• Hapalocrex – jedynym przedstawicielem jest Hapalocrex flaviventer – derkaczyk żółtawy
• Coturnicops
• Micropygia – jedynym przedstawicielem jest Micropygia schomburgkii – rudokurka kropkowana
• Amaurolimnas – jedynym przedstawicielem jest Amaurolimnas concolor – chruścielak jednobarwny
• Aramides
• Cyanolimnas – jedynym przedstawicielem jest Cyanolimnas cerverai – modroderkaczyk
• Mustelirallus
• Pardirallus
• Tribonyx
• Porphyriops – jedynym przedstawicielem jest Porphyriops melanops – kureczka kropkowana
• Porzana
• Pareudiastes
• Paragallinula – jedynym przedstawicielem jest Paragallinula angulata – kokoszka mała
• Gallinula
• Fulica

Gatunek o niejasnym pokrewieństwie i wymagający umieszczania w nowym rodzaju:

• Gallirallus calayanensis – wodnik ciemny.

 

Pa, Pa don't copy :)

Terier brazylijski

Hej
Chcę wam polecić Księgarnię Internetową Nowa Baśń
Może książka nie przyszła mi w 24 godziny jak pisze tam na stronie (zamówiłam we wtorek i dziś dostałam). I trochę żałuję, że tam nie zamawiałam 3 tomu "Wojowników".
W marcu wychodzi 5 tom Wojowników <3 <3 <3 <3 (można to zamówić już przedpremierowo ja sobie do marca poczekam)
I wychodzi też w marcu 3 tom Girl Online Zoe Sugg

Terier brazylijski

Terier brazylijski – jedna z ras psów, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów dużych i średnich. Nie podlega próbom pracy.

Rys historyczny
Jest to dość młoda rasa, ustabilizowana około stu lat temu. Prawdopodobnie wywodzi się z krzyżówek foksteriera z innymi, małymi terierami.

Wygląd
Budowa
Terier brazylijski jest psem średniej wielkość, smukłym i proporcjonalny. Mimo iż jest psem zwartym nie może sprawiać wrażenia ciężkiego. Ciało powinno zamykać się w kwadracie. Krzywizny obrysu powinny być łagodne w odróżnieniu od kanciastych foksteriera.

Szata i umaszczenie
Gładka, ale nie miękka. Dominuje kolor biały z czarnymi, brązowymi albo niebieskimi znaczeniami. Występować muszą następujące typowe i charakterystyczne znaczenia: brązowe znaczenia powyżej oczu, po obu stronach pyska, wewnątrz i na końcach uszu. Brązowe znaczenia mogą rozszerzać się na inne części ciała graniczące z wymaganymi znaczeniami. Głowa musi zawsze mieć czarne, brązowe albo niebieskie znaczenia w okolicy czoła i uszu.

Zachowanie i charakter
Porywczy, raźny, aktywny, czujny i ostry. Przyjacielski i łagodny w stosunku do przyjaciół. Posiada silny instynkt myśliwski, toteż nie powinien być zostawiany sam na sam z gryzoniami i innymi małymi zwierzętami.

Użytkowość
Są psami myśliwskimi pracującymi w grupach, ich zadaniem jest osaczenie zwierzyny. Oprócz tego wykorzystuje się je do łapania szkodników.








Pa, Pa don't copy :)

Pies grenlandzki

Hej

Pies grenlandzki

Pies grenlandzki – jedna z ras psów należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji północnych psów zaprzęgowych. Typ wilkowaty. Nie podlega próbom pracy.

Rys historyczny
Pies grenlandzki od wieków był hodowany na Grenlandii przez Inuitów w celach pociągowych, ale także brał udział w polowaniach na niedźwiedzie i foki. Psy grenlandzkie wykorzystał podczas swej wyprawy na biegun południowy norweski podróżnik Roald Amundsen. Psy doskonale znosiły podróż i przyczyniły się do sukcesu Norwega, który dzięki nim jako pierwszy dotarł do bieguna południowego.

Wygląd

Mózgoczaszka: czaszka szeroka, lekko wysklepiona. Stop podkreślony, ale nie stromy.

Nos: nos latem musi być czarny, zimą może być cielisty.

Kufa: kufa silna, klinowata, szeroka u nasady, zwęża się w stronę nosa, lecz nie jest spiczasta.

Grzbiet: grzbiet nosa od nasady do czubka prosty i szeroki. Fafle cienkie i napięte.

Zęby/zgryz: zęby niezwykle silne, zgryz nożycowy.

Oczy: preferowane ciemne, lecz mogą być dostosowane do barwy sierści; lekko ukośne, ani wyłupiaste, ani zbyt głęboko osadzone; swobodny i nieustraszony wyraz.

Uszy: raczej małe, trójkątne, o zaokrąglonych czubkach; wyprężone prosto.

Szyja: bardzo mocna i raczej krótka.

Tułów (ogólnie): wysokość w kłębie jest nieco mniejsza od długości ciała; tułów bardzo mocny i dobrze umięśniony. Grzbiet prosty.

Lędźwie: proste i szerokie.

Zad: lekko opadający.

Klatka piersiowa: bardzo obszerna.

Brzuch: leży na jednej linii z klatką piersiową, nie jest podciągnięty.

Ogon: gruby i raczej krótki; osadzony wysoko i noszony ciasno, zwinięty nad grzbietem.

Kończyny: kończyny przednie widziane od przodu są całkowicie proste; silnie umięśnione; ciężka budowa kostna. Łokcie swobodnie poruszające się, lecz przylegające do tułowia. Kończyny tylne oglądane od tyłu są całkowicie proste; lekko kątowane, silnie umięśnione; budowa kostna ciężka. Staw skokowy szeroki i mocny.

Stopy: raczej grube, mocne, zaokrąglone, z silnymi pazurami i odpornymi opuszkami.

Włos: okrywa włosowa musi być podwójna: gęsty i miękki podszerstek oraz gęsty, gładki i szorstki włos okrywowy, bez kędziorów i fal. Włos na głowie i nogach raczej krótki, na tułowiu raczej długi; bogaty i długi na spodzie wyglądającego puszyście ogona.

Umaszczenie: dozwolone wszelkiego rodzaju umaszczenia, tak jedno- jak i wielobarwne, z wyjątkiem albinizmu; albinosy są dyskwalifikowane.

 Zachowanie i charakter
Pies grenlandzki należy do wytrzymałych psów zaprzęgowych o silnym instynkcie łowieckim. Nie sprawdza się jako pies stróżujący. Jego wytrwałość i odporność na warunki klimatyczne oraz siła w połączeniu z bardzo niewielkimi wymaganiami uczyniły go pomocnikiem człowieka w surowym klimacie. W stosunku do ludzi jest wesoły i przyjacielski. Ma żywiołowe usposobienie. Jest wiernym psem, który potrzebuje wyraźnie określonej hierarchii w grupie.




 Pa, Pa don't copy :)