Ocelot pampasowy

Hej


Ocelot pampasowy

Ocelot pampasowy, kolokolo, kot pampasowy (Leopardus colocolo) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych, zamieszkującego Amerykę Południową. Opisany w 1782 roku przez Juana Ignacio Molinę pod nazwą Felis colocolo. Proponowany jest podział gatunku na trzy osobne.

Występowanie i biotop
W stanie naturalnym występuje w następujących krajach Ameryki Południowej: Ekwador, Peru, Argentyna, Boliwia, Brazylia i w izolowanych populacjach w Chile. Zamieszkują tereny trawiaste i krzewiaste, sawanny, zimne półpustynie, lasy górskie. Żyją w Andach, do wysokości 5 tys. m n.p.m.

Charakterystyka ogólna
Krępa budowa ciała, przypominająca nieco europejskiego żbika, lecz kot pampasowy jest od niego mniejszy. W zależności od obszaru występowania głowa może być zaokrąglona lub lekko wydłużona. Kolor futra zróżnicowany w zależności od podgatunku, od szarego poprzez żółte do ciemnobrązowego, cętki duże, wyraźne, rozlewające się w duże plamy lub pasy. Brzuch i łapy jaśniejsze, ogon jasny, w wyraźne ciemne poprzeczne prążki. Uszy małe, lekko spiczaste, bez pędzelków. Na grzbiecie dłuższe włosy okrywowe tworzą grzywę.

Wymiary

długość ciała z głową, bez ogona

53-70 cm

 

długość ogona

27-35 cm

 

wysokość

30-35 cm

 

masa ciała

3-4 kg

Pokarm
Pożywienie: gryzonie (świnka morska) i naziemne ptaki.

Rozród
Ciąża trwa około 80-85 dni, w miocie jest od 1 do 3 młodych. Na temat biologii rozrodu tych zwierząt wiadomo niewiele. Samice osiągają dojrzałość płciową prawdopodobnie około 2. roku życia.

Długość życia
W niewoli koty pampasowe żyją do 17 lat, na wolności od 9 do 16.

Tryb życia
Tryb życia tych zwierząt jest słabo znany. Uważa się, że polują nocą, ale widuje się je również za dnia. Prawdopodobnie są zwierzętami naziemnymi, ale w niewoli często odpoczywają na gałęziach drzew.

Status
W latach siedemdziesiątych XX wieku skóry tych zwierząt osiągały wysoką cenę i eksportowano je z Ameryki Południowej dziesiątkami tysięcy sztuk. Pod koniec lat 80. handel ustał. Obecnie podstawowym zagrożeniem dla tych kotów jest ludzkie osadnictwo.
Wcześniej kota pampasowego zaliczano do rodzaju Felis, Lynchailurus i Oncifelis. Na podstawie 96 osobników z różnych kolekcji muzealnych Garcia-Perea zasugerował, że kot pampasowy występuje w trzech odrębnych gatunkach: Leopardus pajeros, Leopardus braccatus i Leopardus colocolo. Jednak analiza genetyczna umożliwia istnienie podziału w poszczególnych populacjach, ale nie na poziomie gatunku. Hipotezy ta oczekują na potwierdzenie.









Pa, Pa don't copy :)