Nawrzeszczcie jest Piętek Hura !!!!!!!!!!!!!!!!
Zaczniemy najpierw od
Info:
Kapibara (z guarani Kapiyva, łac. Hydrochoerus hydrochaeris) –
największy żyjący współcześnie gatunek gryzonia z rodziny marowatych.
Niektórzy autorzy umieszczają kapibarę w monotypowej rodzinie kapibarowatych
(Hydrochoeridae). Jest roślinożernym zwierzęciem wodno-lądowym, zamieszkującym tereny Ameryki Południowej. H.hydrochaeris jest
gryzoniem o masywnej budowie ciała – jego waga dochodzi do 65 kg.
Budowa ciała
Kapibara jest największym z
żyjących współcześnie gryzoni.
Paleontolodzy znają tylko dwa,
dawno wymarłe gatunki gryzoni
(Josephoartigasia monesi i Phoberomys pattersoni z rodziny pakaranowatych),
które były większe od współczesnego H. hydrochaeri
. Kapibary mierzą od 100 do 130 cm długości; ich waga może wynosić od 35
do 65 kg, a przeciętnie wynosi 48,9 kg. Badani
rekordziści znacznie przekraczali te wartości.
Samica złapana w okolicy Sao Paulo ważyła 91 kg, a samiec z Urugwaju - 73,5 kg
. Szczecinowata sierść o cienkich, brązowych włosach szybko wysycha. Palce
łączy błona pławna, ułatwiająca pływanie. Kapibary doskonale pływają.
W odróżnieniu od
innych gryzoni skóra
kapibary jest wyposażona w gruczoły potowe.
H.hydrochaeris ma uzębienie o charakterze
hypsodontycznym (wysokokoronowe), co oznacza
zęby o krótkich korzeniach i masywnej koronie i wieloblaszkowe
zęby policzkowe. Wzór zębowy: {1 0 1 3}{1 0 1 3}
Tryb życia
Kapibary są zwierzętami wodno-lądowymi i
wiodą życie na otwartej przestrzeni. Poranek
to dla stada czas wypoczynku w wodzie, najchętniej
w zacienionym miejscu[3]. W najgorętszych częściach
dnia kapibary lubią się tarzać w błocie lub na płyciźnie.
Aktywność i żerowanie zaczyna się późnym popołudniem i trwa do nocy.
Kapibary pasą się powoli, systematycznie poszukując smakowitych roślin, więc
żerowanie wymaga sporo czasu.
Teraz
info :
Potrzos zwyczajny, potrzos (Emberiza schoeniclus) – gatunek
małego ptaka z rodziny trznadlowatych (Emberizidae),
zamieszkujący Europę i większą część środkowej i północnej Azji.
W Polsce liczny ptak lęgowy niżu, lokalnie bardzo liczny
. Gatunek wędrowny (przeloty III–IV i IX–XI),
choć dość często zimuje, zwłaszcza na zachodzie Polski.
Populacje południowoeuropejskie raczej osiadłe.
Kolejny zwierzaczek to
Kopciuszek zwyczajny
Kopciuszek zwyczajny, kopciuszek (Phoenicurus ochruros) – gatunek
małego ptaka wędrownego z rodziny
muchołówkowatych (Muscicapidae).
Występowanie
Zasiedla Eurazję i północno-zachodnią Afrykę. To ptak wędrowny (częściowo wędrowny). Osiadłe
są populacje z południa Europy -
Półwyspu Bałkańskiego, Włoch i Hiszpanii. W basenie Morza Śródziemnego,
w Afryce północnej, Na Bliskim
Wschodzie i w Indiach znajdują się zimowiska północnych populacji. Zamieszkuje w zależności od
podgatunku
Phoenicurus ochruros gibraltariensis – Europa Zachodnia i Środkowa
po Łotwę i Krym na wschodzie oraz po północną część Półwyspu Iberyjskiego,
Sycylię i Grecję na południu. Zamieszkuje również Maghreb.
Podgatunek ekspansywny w kierunku Wysp Brytyjskich i Półwyspu Skandynawskiego.
W Polsce nieliczny (w górach liczny) ptak lęgowy na całym obszarze kraju.
Przeloty w marcu-kwietniu i wrześniu-październiku. Niektóre osobniki zimują w
kraju.kopciuszek zwyczajny (Phoenicurus ochruros ochruros) – Azja Mniejsza, Kaukaz,
Zakaukazie i
północny Iran.
Phoenicurus ochruros semirufus – Lewant
Phoenicurus ochruros phoenicuroides – od Tienszanu po Mongolię.
kopciuszek rdzaworzytny (Phoenicurus ochruros rufiventris) –
na wschód od Morza Kaspijskiego, przez północno-wschodni Iran,
Turkiestan, Himalaje po Kunlun i Qinghai w Chinach.
Południowe populacje osiadłe, północne wędrują
na zimowiska znajdujące się w południowej Europie,
północnej Afryce, na Bliskim Wschodzie i w Indiach.
Zachowanie
Wymiary średnie
długość ciała ok. 14–16 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 23–26 cm
Masa ciała[edytuj
ok. 14–18 g
Teraz
Tchórz
Info:
Tchórz zwyczajny, t. pospolity, t. europejski (Mustela putorius) – gatunek
drapieżnego ssaka z rodziny
łasicowatych, protoplasta fretki
Występowanie i biotop
Występuje niemal w całej Europie aż po Ural, oprócz północnej części kontynentu i
południa Półwyspu Bałkańskiego. Żyje
w lasach, zagajnikach i zaroślach. Czasami zasiedla gospodarstwa wiejskie.
Charakterystyka
Wygląd
Długość ciała 30-46 cm, ogona 11-17 cm,
masa ciała zróżnicowana; u samców 0,85-1,5 kg,
u samic 0,6-0,8 kg. Wierzch ciała ma ubarwienie ciemno brunatne,
spód ciała i nogi ciemnobrązowe, niemal czarne, wargi i końce uszu białe.
U młodych ubarwienie ciała jest bardzo jasne, niemal białe.
Tryb życia
Jest typowym drapieżnikiem. Ze względu na nieduże rozmiary
ciała poluje głównie na drobne owady, jaszczurki, płazy, gryzonie,
a także ryby. Jesienią żywi się dodatkowo owocami. Jest raczej cichym
samotnikiem, prowadzącym skryty tryb życia. Dzień przesypia
w wykrotach lub w norach opuszczonych przez inne zwierzęta.
Rozmnażanie
Ciąża trwa 40 dni. Samica rodzi 1 miot, zwykle
w miesiącach od marca do kwietnia. W miocie jest od
3 do 8 młodych. Rodzą się ślepe i białe po czym stopniowo stają się brązowe
. Oczy otwierają dopiero w 5 tygodniu życia. Usamodzielniają się po 2-3 miesiącach.
Żyją do 5 lat w naturze, do 10 lat w niewoli.
Teraz
Info:
Osioł – ssak z rodziny koniowatych.
Charakteryzuje się dużą głową, długimi uszami, cienkim ogonem z kitą na
końcu, małymi wymaganiami pokarmowymi i odpornością na brak wody.
W stanie dzikim występuje osioł afrykański (Equus africanus) z
podgatunkami (osioł nubijski i osioł somalijski). W wielu regionach świata użytkowana
przez człowieka jest jego udomowiona forma –
osioł domowy (Equus asinus). Wyselekcjonowano kilkadziesiąt ras, m.in.:
osioł kataloński, osioł poitou, osioł asinara, osioł andaluzyjski, osioł krapass,
osioł ponui, osioł prowansalski, american mammoth donkey.
Udomowienie
Osioł został udomowiony przez człowieka wcześniej niż koń.
Pierwsze informacje dotyczące udomowienia pochodzą z Doliny Nilu z
ok. 4000 p.n.e. czyli 6 tys. lat temu. Na tych terenach występowały obydwa
żyjące do dzisiaj podgatunki osła afrykańskiego. Przypuszcza się, że z ich
krzyżówek powstał osioł domowy (Equus africanus f.asinus).
Osły wykorzystuje się najczęściej jako zwierzęta juczne, rzadziej jako wierzchowe lub pociągowe, a ostatnio w onoterapii. Często są trzymane w ogrodach zoologicznych. Wyhodowano wiele ras, różniących się ubarwieniem, wielkością i temperamentem.
Osły mogą krzyżować się z innymi koniowatymi (muł), chociaż ich potomstwo przeważnie jest bezpłodne.
I ostatni zwierzaczek to
Śpiewak
_in_flight%5B1%5D.jpg)
_with_worms_in_beak_on_grass%5B1%5D.jpg)
Info:
Drozd śpiewak (Turdus philomelos) – gatunek średniej wielkości
ptaka z rodziny drozdów (Turdidae), zamieszkującego Eurazję.
Wierzch ciała brązowy o ciepłym odcieniu,
kuper i pokrywy nadogonowe oliwkowe,
ogon i wierzch głowy pomarańczowobrązowe.
Spód ciała kremowy z gęstymi brązowymi plamkami.
Wyróżnia się trzy podgatunki. Do jego charakterystycznej piosenki,
w której powtarza muzyczne frazy, często odnoszono się w poezji.
ptaka z rodziny drozdów (Turdidae), zamieszkującego Eurazję.
Wierzch ciała brązowy o ciepłym odcieniu,
kuper i pokrywy nadogonowe oliwkowe,
ogon i wierzch głowy pomarańczowobrązowe.
Spód ciała kremowy z gęstymi brązowymi plamkami.
Wyróżnia się trzy podgatunki. Do jego charakterystycznej piosenki,
w której powtarza muzyczne frazy, często odnoszono się w poezji.
Drozd śpiewak gniazduje w lasach,
ogrodach i parkach. Jest częściowo gatunkiem wędrownym.
Wraz z wieloma ptakami spędza zimę w południowej Europie,
Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie. Migrują zarówno populacje
miejskie, jak i siedlisk naturalnych. Osobniki z Wielkiej Brytanii, z niektórych
regionów Europy Zachodniej i w Europie Południowej są częściowo osiadłe.
Introdukowano go również w Nowej Zelandii i Australii. Pomimo
iż gatunek nie jest zagrożony wyginięciem w skali globalnej, to
zdarzały się poważne spadki liczebności jego populacji,
prawdopodobnie spowodowane zmianami w sposobach uprawy roli.
ogrodach i parkach. Jest częściowo gatunkiem wędrownym.
Wraz z wieloma ptakami spędza zimę w południowej Europie,
Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie. Migrują zarówno populacje
miejskie, jak i siedlisk naturalnych. Osobniki z Wielkiej Brytanii, z niektórych
regionów Europy Zachodniej i w Europie Południowej są częściowo osiadłe.
Introdukowano go również w Nowej Zelandii i Australii. Pomimo
iż gatunek nie jest zagrożony wyginięciem w skali globalnej, to
zdarzały się poważne spadki liczebności jego populacji,
prawdopodobnie spowodowane zmianami w sposobach uprawy roli.
Ptak buduje w krzakach lub na drzewach zgrabne,
podklejone błotem gniazdo w kształcie filiżanki.
Składa w nim cztery lub pięć błękitnych jajek.
Jest gatunkiem wszystkożernym.
Ma zwyczaj używać ulubionego kamienia jako „kowadła”, na którym
rozbija ślimaki. Tak jak inne wróblowe bywa atakowany przez zewnętrzne
i wewnętrzne pasożyty, jak również koty i ptaki drapieżne.
podklejone błotem gniazdo w kształcie filiżanki.
Składa w nim cztery lub pięć błękitnych jajek.
Jest gatunkiem wszystkożernym.
Ma zwyczaj używać ulubionego kamienia jako „kowadła”, na którym
rozbija ślimaki. Tak jak inne wróblowe bywa atakowany przez zewnętrzne
i wewnętrzne pasożyty, jak również koty i ptaki drapieżne.
I to na razie wszystko w dzisiejszym poście mam wielką nadzieję, że post wam się spodobał
Do zobaczenia w następny poście.
Pa, Pa don't copy
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz