Hej

Kolibrowate

Kolibrowate (Trochilidae) – rodzina ptaków z rzędu krótkonogich (Apodiformes), a według taksonomii Sibley'a-Ahlquista tworząca osobny rząd Trochiliformes lub zaliczana do rzędu jerzykowych (Apodiformes). Obejmuje gatunki lądowe, zamieszkujące Amerykę, głównie w strefie międzyzwrotnikowej.

Biogeografia

Wszystkie współczesne kolibry występują na terenie Nowego Świata. Do niedawna najstarszymi znanymi szczątkami kolibrów były liczące 10–30 tysięcy lat kości odkryte w Amerykach Środkowej i Południowej. Wszystkie skamieniałości trzeciorzędowe odnaleziono jednak na obszarze Starego Świata, co sugeruje, że istotna część ewolucji kolibrów miała miejsce właśnie na tych terenach. Jednym z kolibrów występujących w Europie był oligoceński Eurotrochilus, którego pozostałości odkryto na terenie Polski, Niemiec i Francji. Obecnie kolibry nie występują w Europie, jednak niekiedy fruczak gołąbek (Macroglossum stellatarum), ćma żyjąca również w Polsce, bywa z nimi mylona.

Cechy kolibrów

ptaki o długości 6-22 cm i masie 2-20 g, najmniejszy ptak świata to koliber
cechuje je bardzo szybki metabolizm, niektóre gatunki muszą w ciągu doby zjeść pokarm przewyższający dwukrotnie masę ich ciała
serce bije średnio 500-600 razy na minutę, maksymalnie dochodzi do 1260 uderzeń na minutę
nocą niektóre gatunki zwalniają metabolizm, popadając w rodzaj odrętwienia, co pozwala im przenocować bez pożywienia (serce bije 50-180 razy na minutę)
samce zazwyczaj nieco większe od samic
zazwyczaj wyraźny dymorfizm płciowy
większość piór rozszczepia światło na barwy podstawowe, co nadaje ptakom barwny wygląd
w piórach występują jedynie barwniki czarny i brązowy
pióra, aby zachowały swoje właściwości, muszą okresowo namakać; zapewnia to mgła, deszcz lub kąpiel
bardzo krótkie nogi o czterech palcach
długi dziób o różnorodnym, zależnym od gatunku, kształcie
skrzydła z silnie rozwiniętymi lotkami pierwszorzędowymi, a słabo drugorzędowymi
ogon złożony z 10 sterówek, o kształcie zależnym od gatunku
tempo uderzeń skrzydłami nie zależy od kierunku i typu lotu, lecz od wielkości ptaka (im większy tym wolniej) i wynosi od 10 do 90 uderzeń na sekundę
latają z prędkością do 120 km/h
potrafią unieść się pionowo, wykonać zawis, a także latać na boki i do tyłu
w szkielecie uwagę zwraca wydatny grzebień na mostku, stanowiący przyczep mięśni poruszających skrzydłami
największa liczba gatunków występuje w subtropikalnej strefie wschodnich stoków Andów
pokarm stanowią, w zależności od gatunku, bezkręgowce łapane w locie lub nektar wysysany długim językiem
większość gatunków żywiących się nektarem zapyla kwiaty, zjawisko to nazywa się ornitogamią
przez większą część roku prowadzą samotniczy tryb życia
samce mają silnie wykształcony terytorializm, zarówno względem ptaków swojego, jak i innych gatunków
budową gniazda, wysiadywaniem i opieką nad pisklętami zajmuje się tylko samica
gniazdo w formie koszyka splecionego z traw, mchu, części roślinnych i pajęczyn
znoszą 2, rzadziej 1 jajo (są to najmniejsze jaja składane przez ptaki)
wysiadywanie trwa 14-19 dni
po wykluciu pisklęta są nagie, po czym od razu wyrasta upierzenie ostateczne
pisklęta przez ok. 3 tygodnie są karmione pokarmem zwracanym przez matkę
jajo kolibra waży około 0,25 grama.

Systematyka

Do rodziny kolibrów należą następujące podrodziny:

Florisuginae – topaziki
Phaethornithinae – pustelniki
Polytminae – kolibrzyki
Lesbiinae – paziaki
Patagoninae – giganciki – jedynym przedstawicielem jest Patagona gigas – gigancik
Trochilinae – kolibry