Seter szkocki

Hej (to będzie ostatni post na dziś :* )

Seter szkocki

Seter szkocki, gordon – jedna z ras psów należąca do grupy wyżłów w sekcji wyżłów brytyjskich i irlandzkich w typie seterów. Podlega próbom pracy. Typ wyżłowaty.

Rys historyczny
Czarno-rude setery występowały w Szkocji już w XVII wieku. Nieznany autor opisuje też setery maści czarno-rudej pod koniec XVIII wieku jako niezbyt szybkie, lecz za to bardzo wytrzymałe, o doskonałym węchu. Gdy robiły stójkę, myśliwy mógł być pewien, że przed nim znajduje się zwierzyna. Dalsze wzmianki wspominają, iż lord von Bute hodował w Szkocji setery maści czarnej, przy czym nie jest jasne czy były one jednolicie czarne, czy też czarne podpalane.
Rasa zawdzięcza swe powstanie lordowi Alexandrowi Gordonowi , który w 1820 roku zapoczątkował własną hodowlę seterów. Gordon, chcąc uzyskać trójkolorowe psy, skrzyżował setera z czarną suką rasy owczarek (prawdopodobnie szkocki collie), jednak bez rezultatu. Nie wiadomo jednak, czy te psy były użyte do dalszej hodowli.
Właściwa hodowla i utrwalenie rasy zaczęło się dopiero po śmierci Gordona w roku 1837, a setery maści czarnej z rudym podpalaniem pojawiły się licznie dopiero w latach 60., zaś na wystawach osobna klasa gordon setera została stworzona w 1861.
Do powstania gordonów przyczyniły się prawdopodobne krzyżówki z bloodhoundami, po których odziedziczyły one wyraźne fafle.

Wygląd ogólny
Opracowany przez Międzynarodową Federację Kynologiczna w 2009 roku wzorzec tej rasy setera przedstawia budowę i wygląd w następujący sposób.

Głowa

Raczej głęboka niż szeroka

Odległość od guza potylicznego do stopu jest nieco większa niż od stopu do nozdrzy.

W okolicach oczu głowa powinna sprawiać wrażenie suchej.

Kufa dość długa, czarny i szeroki nos, przylegające wargi, wiszące i cienkie uszy oraz ciemno piwne oczy.

Mózgoczaszka:

Czaszka lekko zaokrąglona i pojemna, najszersza między uszami, nieco dłuższa niż kufa.

Guz potyliczny bardzo wyraźny i zaznaczony.

Stop wyraźny.

Trzewioczaszka:

Nos duży, szeroki, czarny, o szeroko rozwartych nozdrzach.

Kufa długa, o prawie równoległych liniach, nie może być szpiczasta czy wąska, a jej głębokość powinna być minimalnie mniejsza niż długość.

Wargi wyraźnie zarysowane, ale niezbyt obwisłe.

Szczęki mocne, z kompletem zębów i prawidłowym zgryzem nożycowym.

Policzki nie mogą być wydatne, aby głowa sprawiała wrażenie suchej.

Oczy ciemnobrązowe i lśniące, o żywym i inteligentnym wyrazie, osadzone odpowiednio głęboko po łukami brwiowymi, nie mogą być zapadnięte lub zbyt wypukłe.

Uszy delikatne nisko osadzone o średniej wielkości i przylegające do głowy

SzyjaDługa i sucha, z łukowato wygiętą górną linią, bez obwisłego podgardla.

Tułów

Tułów umiarkowanej długości z głęboką klatką piersiową lecz nie nazbyt szeroką.

Żebra dobrze wysklepione i sięgające daleko ku tyłowi.

KończynyKończyny przednie: mocne, o płaskich i prostych kościach

• Łopatki: długie i ukośnie ustawione daleko ku tyłowi, płaskie i dobrze związane w kłębie. Niepożądane zbyt ciężkie.
• Łokcie: nisko osadzone pod tułowiem.
• Śródręcza: ustawione pionowo do podłoża.
• Łapy: owalne, z dobrze wysklepionymi, zwartymi palcami. Pomiędzy palcami obficie owłosione. Opuszki dobrze rozwinięte, mocne.

Kończyny tylne:

• Od biodra do stawu skokowego długie, szerokie i umięśnione.
• Od stawu skokowego do stopy proste, krótkie i mocne.
• Miednica prawie pozioma.,
• Stawy kolanowe dobrze kątowane.
• Łapy: owalne, z dobrze wysklepionymi, zwartymi palcami. Pomiędzy palcami obficie owłosione. Opuszki dobrze rozwinięte, mocne.

Szata i umaszczenie

Włos: Na głowie, przedniej stronie kończyn i na końcach uszu powinien być krótki i delikatny. W pozostałych partiach średniej długości, przylegający, nie kędzierzawy ani falisty . Występują frędzle:

• w górnej części uszu długie i jedwabiste,
• na tylnej części kończyn długie, delikatne i proste,

Umaszczenie:

• Sierść smoliście czarna i lśniąca, bez śladu rdzawego nalotu.
• Podpalanie w kolorze dojrzałego kasztana.
• Dopuszczalne czarne znaczenia pod żuchwą i wzdłuż palców.
• Niegdyś gordon miał białe znaczenia.
• Obecnie na piersi dopuszczalne jest tylko małe znaczenie w kolorze białym.
• Inne kolory są niedopuszczalne.

Podpalania:

• nad oczami w formie punktowych znaczeń (max. 3/4 cala średnicy),
• na bokach kufy tworzy obwódkę otaczającą kufę, jednak nie wyżej niż do nasady nosa,
• na podgardlu,
• na piersi dwie duże wyraźnie odcinające się plamy,
• na wewnętrznej stronie ud na przedniej części kolan i zachodzi na zewnętrzną powierzchnię tylnych kończyn od stawu skokowego do palców,
• na przednich kończynach od łokci z tyłu do nadgarstków lub nieco wyżej z przodu,
• wokół odbytu,

Ogon

• Jest stosunkowo krótki, lekko szablasty, noszony poniżej linii grzbietu lub równo z nim, nie sięgający poniżej stawu skokowego.
• Gruby u nasady, zwężający się ku końcowi.
• Posiadają tzw. pióro, czyli wydłużoną sierść na ogonie, dłuższą u nasady i skracającą się ku końcowi.

Wady

Wszelkie odstępstwa od wzorca rasy są traktowane jako wady, a ich ocena zależy od stopnia, wpływu na zdrowie czy zdolność do pracy. Niektóre wady są traktowane jako dyskwalifikujące w przypadku gdy seter jest agresywny lub znacznie lękliwy. Dodatkowo samce muszą mieć w pełni wykształcone oba jądra, całkowicie w worku mosznowym.
Charakter i temperament
Są to psy inteligentne, wytrwałe o dość silnym uporze w pracy, uważne i cierpliwe. Dla członków rodziny są przyjazne i wrażliwe, łagodne dla dzieci. W stosunku do obcych są przyjazne i towarzyskie, jednak na początku nieufne. Szkolenie ich wymaga doświadczenia i odpowiedniego prowadzenia, innego niż wyżły kontynentalne. Jest ono nietrudne, ponieważ uczą się chętnie. Istotna jest także dla tej rasy wczesna i poprawna socjalizacja. Bardzo mocno przywiązują się do swojego właściciela.

  Użytkowość Pies myśliwski. Jak wszystkie wyżły brytyjskie, był i jest używany jako pies wystawiający (legawiec) w polowaniach na ptactwo, najczęściej przepiórki, kuropatwy i bażanty. Sprawdzał się w polowaniach przy pieszym myśliwym ze względu na większą masę i przez to wolniejsze chody przy okładaniu pola. Obecnie jest także często wykorzystywany jako pies rodzinny oraz do towarzystwa.

Zdrowie i pielęgnacja
Łatwy do utrzymania, potrzebuje czesania przynajmniej raz dziennie, kąpanie w razie konieczności. Wymagają regularnej, dziennej dawki ruchu na świeżym powietrzu. Psy tej rasy przejawiają średnie ryzyko do wystąpienia skrętu żołądka.

Popularność
Rasa ta w Polsce jest mało popularna. Popularniejsze od gordonów są setery irlandzkie. 












Ok skończyłam na dziś XD
Pa, Pa don't copy