Rycyk

Hej w dzisiejszym poście po dłuższym zastanowieniu jednak nie zrobię postu o chodach koni.
Nie wiem czemu ale jakoś nie mam takiej robić o tym postu :)
A już za 10 dni moja wycieczka klasowa na Mazury.
Cały weekend spędziłam w domu w sobotę szłam ta hipodrom bo były zawody klubowe w skokach i pierwszy raz na własne oczy jako widz zobaczyłam upadki z koni aż 2 razy raz mi było szkoda konia ( przeleciała prze głowę  konia ale trzymała się uzdy i normalnie stała ) i na dodatek musiała go walnąć jak by to była wina konia.2 upadek wyglądał tak, że dziewczyna skakała i koń zwalił dwie przeszkody tamta leżała a koń biegł po wybiegu przestraszony ale zaraz go złapali musieli pobiec lekarze i pomóc jej wstać ( tej mi zrobiło mi się szkoda ) na trybunach siedziały stare baby i się z niej wyśmiewała.
A potem poszłam na wolontariat :)

Rycyk
Rycyk, szlamik rycyk (Limosa limosa) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Występowanie w zależności od podgatunku:

rycyk zwyczajny (Limosa limosa limosa) – Europa i zachodnia Rosja po górny Jenisej na wschodzie. Zimuje w basenie Morza Śródziemnego, subsaharyjskiej Afryce oraz na Bliskim Wschodzie i w zachodnich Indiach. W Polsce nieliczny ptak lęgowy niżu, rozmieszczony nierównomiernie; lokalnie bywa liczny. Głównymi lęgowiskami są doliny rzeczne w centrum i na wschodzie kraju. Najwięcej rycyków lęgnie się na Bagnach Biebrzańskich oraz w dolinach Narwi, Bugu i Liwca.

Limosa limosa islandica – Islandia, Wyspy Owcze, Szetlandy i Lofoty. Zimuje na Wyspach Brytyjskich, Półwyspie Iberyjskim i w zachodniej Francji.

rycyk syberyjski (Limosa limosa melanuroides) – Syberia, Mongolia, Mandżuria i rosyjski Daleki Wschód. Zimuje w Indiach, Azji Południowo-Wschodniej oraz na Nowej Gwinei i w Australii.


Charakterystyka

Wygląd zewnętrzny

Brak dymorfizmu płciowego, lecz samice nieco większe niż samce. W szacie godowej głowa, szyja i górna część piersi rdzawe, potylica i ciemię z ciemnym, podłużnym kreskowaniem, przy czym samica ma mniej jaskrawe barwy. Wierzch ciała brązowordzawy z ciemnymi plamkami, spód ciała biały, na piersi i bokach czarne poprzeczne prążki. Ogon biało-czarny. Na skrzydłach w locie widoczne białe lusterka w postaci szerokich pasów, końcówki lotek czarne. Dziób prosty, żółty z czarnym końcem, nogi ciemne i długie. W szacie spoczynkowej kolor rdzawy zostaje zastąpiony szarością, brzuch jest białawy. Młode są podobne do dorosłych w szacie spoczynkowej, lecz z pewną domieszką koloru rdzawego.

Podgatunki L. l. islandica i L. l. melanuroides są mniejsze i ciemniejsze, a także mają krótsze dzioby. Ponadto L. l. islandica pozbawiony jest prążków na spodzie ciała i jest bardziej kontrastowo ubarwiony.

Podobny do niego szlamnik zwyczajny ma krótszy i bardziej zakrzywiony dziób, a upierzenie godowe różowobrązowe. W locie szlamniki nie mają białych pasów na skrzydłach, a koniec ich ogona nie jest czarny.

 

Rozmiary

długość ciała ok. 35–47 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 70–80 cm

 

Masa

ok. 160–500 g

 

Głos

Rycyk poza tokami woła jednosylabowym i powtarzalnym "wed" lub "geg". W czasie toków wydaje ponad gniazdem powtarzające się, wznoszące i opadające "grutyo grutyo grutyo".

Środowisko
Torfowiska, podmokłe łąki, wilgotne części stepu oraz brzegi różnorodnych wód, zarówno stojących, jak i bieżących. W Europie Środkowej występuje na biotopach wtórnych, np. łąkach i polach rzepaku. Na przelotach można spotkać rycyki na terenach przybrzeżnych i obszarach zalewanych.

Pożywienie
Bezkręgowce, m.in. skorupiaki i mięczaki, a także nasiona roślin. Rycyki wyłapują bezkręgowce, sondując dno długim dziobem, stojąc po brzuch w wodzie. Żerują najczęściej na torfowiskach i wrzosowiskach.

Rozród

Okres godowy

Toki 

Wraz z nadejściem pory gniazdowania, w marcu i kwietniu ptaki wracają parami skojarzonymi na zimowiskach i przeszukują podmokłe łąki, pastwiska oraz pola w pobliżu stawów i suche wrzosowiska. Tym zachowaniem zaczynają się toki. Samiec rzuca się wtedy do przodu i leci prosto około 50 m, po czym lata, machając powoli skrzydłami, nad swoim rewirem. Jednocześnie ogon ma rozpostarty i wydaje donośne okrzyki zgodnie z rytmem swojego lotu. Gdy usiądzie na ziemi, rozpościera ogon i skrzydła, ukazując białe plamy. Zaczyna się taniec wokół samicy, w czasie którego przypada piersią do ziemi, udając wygrzebywanie gniazda.

Gniazdo

Na ziemi, na suchszym wzniesieniu lub w kępie turzyc. Jest to jamka wśród traw, rzadziej na gruncie pozbawionym roślinności, wyścielona suchymi liśćmi i źdźbłami. Rycyk gnieździ się gromadnie, choć własnego rewiru broni gwałtownie, bijąc intruza dziobem i łapami.

 Okres lęgowy

Jaja

W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w kwietniu–maju 4 oliwkowobrunatne jaja, ciemno kropkowane.

 

Wysiadywanie

Jaja wysiadywane są przez okres 21–23 dni przez obydwoje rodziców, zmieniających się na gnieździe 2 razy dziennie.

 

Pisklęta

Młodymi opiekują się oboje rodzice, którzy w tym okresie stają się agresywni i hałaśliwi, reagując żywo na każdego intruza, który znalazł się w ich rewirze. Pisklęta zdobywają zdolność do lotu po 4 tygodniach. W puchu są żółtawobrązowe. Opuszczają wtedy łąki wraz z rodzicami i gromadzą się na mulistych brzegach stawów. Przenoszą się często z jednego stawu na drugi, aż w końcu we wrześniu odlatują na zimowiska.

 Status, zagrożenia i ochrona
Całkowitą liczebność w Polsce szacuje się na 6500–7000 par.
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową. Wymaga ochrony czynnej.
Notowany spadek liczebności jest skutkiem braku miejsc lęgowych w wyniku osuszania łąk oraz zaprzestania wypasu i wykaszania łąk na bagnach. W krajach, które wdrażają program ochrony ptaków łąkowych (np. w Holandii), rolnictwo stara się dopasowywać gospodarkę, tak by zapewnić spokój rycykowi w czasie lęgów.

 

Pa, Pa don't copy :)