Pinczer średni
Rys historyczny
Rasa pochodzi z XVIII wieku, z Niemiec, od psów starej rasy nazywanej kiedyś pinczerem stajennym. Występowała w odmianie krótko- i szorstkowłosej. Pod koniec XIX w. zaczęto traktować te odmiany jako dwie oddzielne rasy. Krótkowłosy pinczer to współczesny pinczer średni.
W klasyfikacji FCI rasa ta została zaliczona do grupy II, sekcji psów w typie pinczera i sznaucera w podsekcji psów w typie pinczera.
Budowa
Jest to pies średniej wielkości, silnie zbudowany, jego mięśnie są dobrze widoczne podczas ruchu. Dawniej uszy i ogon były kopiowane, obecnie są pozostawiane w stanie naturalnym, załamane do przodu, wysoko osadzone, w kształcie litery V, przekręcone do przodu w kierunku skroni. Oczy ma ciemne, owalne o dobrze przylegających powiekach. Sylwetka powinna być kwadratowa, czyli długość tułowia równa się wysokości w kłębie.
Szata i umaszczenie
Szata jest krótka, twarda, gładko przylegająca i błyszcząca bez podszerstka. Umaszczenie jednolicie rude w różnych odcieniach lub czarne z rudymi lub brązowymi znaczeniami – podpaleniami (określane także jako black & tan). Znaczenia są rozłożone równomiernie nad oczami, na śródstopiu przednich kończyn, na łapach, na wewnętrznej stronie tylnych kończyn, na piersi tworząc dwa trójkąty wyraźne oddzielone od siebie oraz na dolnej części szyi i pod nasadą ogona.
W domu pies jest spokojny, ciepłolubny, wierny towarzysz. Na spacerach jest za to energiczny, lubiący zabawy. Samce częściej miewają skłonności do włóczęgostwa i potyczek z innymi psami. Jest on łagodnym, wesołym psem, lubi dzieci, dobrze stróżuje, jest dziarski, lojalny, czujny i nieustraszony.
Użytkowość
Pinczer jest psem, który dobrze sprawdza się w roli stróża Dawniej służył również jako tępiciel gryzoni w oborach, stodołach i stajniach. Ma silny instynkt łowiecki. Obecnie jest psem do towarzystwa, łatwym w utrzymaniu, wymagającym jednak podstawowego szkolenia i konsekwencji.
Zdrowie i pielęgnacja
Popularność
Rasa coraz rzadziej spotykana.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz